KONINGSDAG AMSTERDAM

IN EEN AMSTERDAMS ZIEKENHUIS

 

Als we de wachtkamer binnen komen zit ze er al. Als een vorstin in haar rolstoel.

Sommige mensen worden stil, als ze een vervelend onderzoek moeten ondergaan. Anderen krijgen juist praatjes. Bij deze Amsterdamse vrouw, is wel duidelijk, dat ze tot de tweede categorie behoort.

Haar twee dochters zijn mee gekomen om haar te steunen, maar die hebben duidelijk minder te vertellen. Ze heeft de onverdeelde aandacht van de hele wachtkamer, en met haar onvervalst plat Amsterdams accent maakt ze de ene na de andere grappige opmerking en heeft daarmee al gauw de lachers op haar hand.

Dan wordt ze door een verpleegster opgehaald. Even heerst er een ongemakkelijke stilte, tot iedereen weer een tijdschrift heeft gepakt en in zijn of haar lectuur verdiept is.

Een uurtje later zie ik haar langzaam bijkomen. Ze heeft een roesje gehad en ligt in de recovery kamer. Haar dochters zijn er nog niet. Die dachten waarschijnlijk, dat het allemaal wat langer zou duren.

Als ze nog maar nauwelijks de ogen open heeft, begint ze al weer te praten. Eerst een beetje in zichzelf, maar later tegen de mensen die links en rechts van haar liggen bij te komen. Maar daar valt nog geen reactie van te verwachten, die zijn nog te ver weg.

Gelukkig komt er even later een verpleegster binnen. “Zuster, zuster” roept de vrouw, “mag ik al naar huis?”

De verpleegster gaat even bij haar kijken. Raadpleegt haar horloge en beslist dan, dat het nog veel te vroeg is. “Nee”, zegt ze U moet zeker nog een half uurtje blijven, en bovendien praat U nog met een dubbele tong”.

Een beetje verongelijkt gaat de vrouw maar weer liggen.

Even later komen haar dochters binnen. “Mag je al bijna naar huis mam ?” vragen ze.

“Nee” zegt ze, de zuster zegt dat ik nog met een dubbele tong praat”.

“Ja, maar”, zegt een van haar dochters, heb je dan wel verteld, dat je een tia hebt gehad, en altijd met een dubbele tong praat.

Als op dat moment de verpleegster weer binnen komt roept de vrouw door de zaal:

“Zuster, zuster, ik heb een Tia Maria gehad, daarom praat ik met een dubbele tong!”

Op de dam daar strijken telkens weer

een beetje vreemde vogels neer