KERST TIJD

Eigenlijk schaam ik me er een beetje voor, maar elk jaar heb ik weer moeite met de kerst tijd. Lang heb ik niet begrepen, waar dat ongemakkelijke gevoel in dit jaargetijde nou precies vandaan komt, maar naarmate de kerstbomen meer en meer in beeld komen en iedereen vrolijk in de weer is met de versiering, voel ik me juist steeds neerslachtiger en soms zelfs een beetje opstandig worden.

Als fotograaf heb ik jarenlang voor verschillende tijdschriften gewerkt, en omdat voor Libelle en Margriet en al die andere bladen de kerst producties de belangrijkste producties van het jaar zijn, werd er al heel vroeg begonnen met de voorbereidingen. Zo kon het gebeuren, dat in augustus de eerste kerstboom al bij mij in de studio stond. Als andere mensen nog aan het strand lagen, was ik al met slingers, ballen en van die niet te ontwarren slierten lampjes in de weer.

Dat zou op zich nog niet het ergste zijn, maar er waren telkens weer redacties die iets origineels bedachten. Een beetje alternatief tijdschrift waar ik voor werkte had het idee opgevat, dat het leuk zou zijn, om in plaats van ballen en slingers groente en fruit in de boom te hangen. Leuk bedacht, maar de uitvoering bleek toch wat minder eenvoudig.

In tegenstelling tot de glazen of plastic kerstballen, waren de spruitjes wortelen en tomaten dusdanig zwaar dat de takken van de boom enorm door gingen hangen. De enige oplossing was om de groente en het fruit door te snijden en zo veel mogelijk uit te hollen. Nadat er draadjes door geregen waren moest een en ander dusdanig opgehangen worden dat je de uitgeholde kant niet zou zien. Een enkele keer lukte dat niet, en moest het betreffende worteltje of spruitje met een onzichtbaar nylon draadje in bedwang gehouden worden.

Omdat de hele "groentewinkel" die inmiddels in de boom hing dusdanig zwaar was geworden, dat de takken nog steeds te ver door bogen, besloot ik ze hier en daar met heel dun nylon draad via een houten constructie aan het plafond te bevestigen. Het voordeel van nylon draad, is, dat je het niet ziet, maar dat bleek tegelijk ook het nadeel te zijn.  Het zag er allemaal prachtig uit, maar toen ik als laatste een grote winterwortel als piek op de boom wilde plaatsen, raakte ik verward in de nylon draden en kwam de hele ophang installatie naar beneden. De kerstboom zakte als een plumpudding in elkaar. Uren werk gingen verloren en ik kon weer van vooraf aan beginnen. Nu we het toch over plumpudding hebben, brengt me dat op een andere opdracht. Een ouder stel moest gefotografeerd worden, terwijl ze samen aan het kerstdiner zaten. De studio was helemaal in kerstsfeer. De tafel was mooi gedekt met opgepoetste glazen en een prachtig kerstservies. Een mooie fles wijn stond klaar. Kortom alle ingredienten voor een sfeervol diner voor twee waren aanwezig Het menu was nog wel even een puntje, want er was een soufflé gepland en die willen nog wel eens inzakken. Hij kwam prachtig uit de oven, maar zakte vervolgens helemaal in. Omdat er niet echt van gegeten hoefde te worden, maakten we aan de onderkant een gat en vulde hem op met w.c. papier. Op de foto kon niemand er wat van zien.

De man en vrouw die via een modellen bureau waren geboekt kenden elkaar niet, maar het klikte meteen en ze waren al snel in een geanimeerd gesprek gewikkeld. Het klikte zelfs zo tussen die twee, dat ze vergaten dat ze in een foto studio zaten. Ze proostten en begonnen meteen van de wijn te drinken die precies tot de voorgeschreven hoogte was ingeschonken. Toen ik ze duidelijk had gemaakt, dat een half leeg gedronken glas en glazen met lippenstift en vingerafdrukken niet zo mooi op de foto stond en ik de glazen had schoon gemaakt en opnieuw had ingeschonken, moest ik nog even wat aan de lampen veranderen. Toen ik terug kwam bij hun tafeltje kreeg ik de schrik van mijn leven. Het stel was er kennelijk zo van overtuigd dat ze voor een gezellig etentje waren uitgenodigd, dat ze vast begonnen waren met de soufflé aan te snijden. Het w.c. papier puilde er aan alle kanten uit.

Als je dit soort werk doet, moet je wel een beetje perfectionist zijn. Op de foto zie je namelijk alles. Als de tijd dan eindelijk gekomen was, dat ik met enige tegenzin bij mij thuis de boom ging optuigen, wou ik dan ook graag, dat alles er tot in de puntjes verzorgd uit zag. Wat is het dan moeilijk om enthousiasme te veinzen als de kinderen van school thuis komen met grote eierdozen met klodders verf in alle kleuren er op, die perse in de boom gehangen moeten worden. Toen op een keer, de kat ook nog in de boom klom, verloor ik mijn zelfbeheersing. Ik deed net of ik hem een schop wilde geven, maar per ongeluk was die raak, zodat hij door de kamer vloog. Het was echt niet de bedoeling, maar uiteindelijk, heb ik er nog jaren plezier van gehad. Elk jaar als de kerstboom tevoorschijn kwam kroop de kat weg en liep met een wijde boog om de boom heen. Hij zag de kerstboom als boosdoener. Mijn verstandhouding met de kat heeft er gelukkig niet onder te lijden gehad.

Lieve lezers, bedankt dat ik deze kersttrauma's even van me af mocht schrijven! Hopelijk heb ik jullie er een plezier mee gedaan. Er is tenslotte geen beter vermaak dan leed vermaak en ik voel me nu al een stuk beter en ga de komende Kerst met vreugde te gemoed. Ik hoop, dat dat voor ieder van jullie ook het geval is.

FIJNE KERSTDAGEN EN EEN HEEL GELUKKIG NIEUWJAAR IN GOEDE GEZONDHEID