KERSTTIJD

Museumplein Amsterdam

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, ik heb een beetje hekel aan Kerstmis. Of eigenlijk moet ik zeggen, de voorbereidingen voor Kerstmis. Misschien krijgen jullie meer begrip  voor mijn situatie als ik eerst even uitleg hoe dat zo gekomen is.

Jarenlang heb ik als fotograaf o.a.voor verschillende vrouwen en meidenbladen gewerkt. Het is al een tijd terug, want het was nog in de tijd dat ze dames en meisjesbladen heetten. Het kerstnummer van die bladen was het hoogtepunt van het jaar en daar werd altijd extra aandacht aan besteed en er werd al heel vroeg met de voorbereidingen begonnen. Zo kon het gebeuren, dat ik bij 25 graden celsius, terwijl andere mensen nog lekker aan het strand lagen al een kerstboom stond op te tuigen. In dat jaargetijde was het lang niet makkelijk om aan een beetje behoorlijke kerstboom te komen, en een andere handicap was, dat het in die tijd heel erg in zwang was om alternatief bezig te zijn. Op de verschillende redacties werden uitgebreid plannen besproken om het dat jaar eens helemaal anders te doen. Dat er aan de uitvoerbaarheid van die plannen vaak praktische bezwaren kleefden werd in de besluitvorming niet of nauwelijks meegenomen.

Zo kon het gebeuren dat ik de opdracht kreeg een kerstboom te maken die in plaats van met ballen en een piek, versierd moest worden met groenten en fruit. Een origineel idee, dat nauwelijks uitvoerbaar bleek te zijn. Een winterwortel als piek wil nog wel lukken, maar probeer maar eens een peer aan een dennetak te hangen. De boom gaat er door het gewicht meer als een treurwilg dan als een kerstboom uit zien. De enige oplossing in dit geval was om de verschillende groente en fruitsoorten aan de achterkant uit te hollen om ze lichter te maken en ze vervolgens met de voorkant naar de camera op te hangen. Op die manier zijn we een hele middag bezig geweest om spruitjes, worteltjes, radijsjes en diverse fruitsoorten uit te hollen. Het spreekt vanzelf, dat ook het ophangen van dit alles de nodige problemen met zich meebracht. Als je net een mandarijn goed had hangen, dan draaide die weer met de uitgeholde kant naar de camera als je er een spruitje naast wilde hangen. In sommige gevallen waren de diverse versieringen toch nog te zwaar, zodat hier en daar de takken met vrijwel inzichtbare nijlondraden extra ondersteund moesten worden.

Het voordeel van nijlondraad is, dat je het niet of nauwelijks ziet, en het nadeel is, dat je het niet of nauwelijks ziet, met als gevolg, dat je er al gauw tegenaan stootte, en daar mee de zorgvuldig uitgebalanceerde compositie in een klap verstoorde. Uren zijn we bezig geweest. Ik had het me tot dan toe niet zo beseft, maar toen ik er eindelijk aan toe was om de boom te fotograferen, werd ik spontaan overvallen door een enorm schulgevoel ten aanzien van de lezeressen die dit thuis ook wel eens wilden proberen. Als ik een goede raad mag geven; "Don't  try this ad home."

Toen eindelijk de echte kersttijd aanbrak, was het wel heel moeilijk, om het nodige enthousiasme op te brengen als de kinderen vol trots met kleurig beschilderde eierdozen thuis kwamen, die een prominente plek in de boom moesten krijgen.

Als vervolgens de kat tot boven in de boom klom en met boom en al op de tafel viel waarop zojuist de kopjes met warme chocolademelk waren neergezet, die op hun beurt weer op de kort te voren aangeschafte vloerbedekking terecht kwamen. Dan willen er in zo'n geval wel eens woorden uit je mond komen, die niet helemaal in overeenstemming zijn met de kerstgedachte.

 

december 2017