Toen ik na
een half uurtje terug kwam, bleek iemand zijn auto voor me op de rijweg
geparkeerd te hebben, zodat mijn uitrit grotendeels geblokkeerd was. In de
veronderstelling, dat iemand even iets moest laden of lossen, bleef ik rustig
wachten. In Amsterdam moet je nou eenmaal een beetje geduld hebben. Toen na een
minuut of vijf de eigenaar van de auto nog niet was gearriveerd, begon ik toch
wel een beetje ongeduldig te worden en drukte ik een paar keer op mijn claxon.
Dit had geen enkel effect en ik besloot toen toch maar te proberen uit mijn
benarde positie weg te rijden. Intussen was er iemand van het terras opgestaan,
die mijn verrichtingen met belangstelling volgde. Terwijl ik in steeds grotere
opwinding met een vuurrood hoofd van kwaadheid aan mijn stuur draaide, riep hij
me intussen wat nuttige aanwijzingen toe. Zo vroeg hij zich hardop af, waarom
ik daar nou toch was gaan staan, dat ik me niet zo druk moest maken omdat dat
slecht voor mijn bloeddruk was en hij raadde me aan om de volgende keer een
auto met stuurbekrachting te nemen. Stuk voor stuk nuttige opmerkingen, die mij
zo langzamerhand tot het kookpunt brachten. Nadat het me onder het toeziend oog
van de man en de belangstelling van het volledige terras uiteindelijk gelukt
was me uit het benauwde parkeerplekje te bevrijden, wist ik niet hoe snel ik
weg moest komen. Toen ik nog even in mijn achteruitkijkspiegel keek, kon ik nog
net zien, hoe de man naar zijn vrienden op het terras zwaaide, in de auto stapte die mijn uitrit al die tijd
geblokkeerd had en vervolgens op zijn gemak weg reed.
5.7.21
PARKEREN IN AMSTERDAM
Hebben
jullie dat ook wel eens, dat je je nog steeds enorm kan opwinden over iets dat
jaren geleden gebeurd is. Ik weet niet eens meer waarvoor, maar ik moest toen
op de Lindengracht in hartje Jordaan zijn. Midden in de straat is een strook,
waar je als er geen markt is van twee kanten kan parkeren. Het was redelijk
druk, maar gelukkig vond ik nog een smal plekje, waar ik met moeite mijn oude
bestelbus waar ik toen in reed tussen kon wurmen. De bus had geen
stuurbekrachtiging en bij het inparkeren had ik alle aandacht van de mensen op
het terras recht tegenover mij. Als mensen naar mij kijken als ik onder
moeilijke omstandigheden parkeer, word ik altijd een beetje nerveus, maar
gelukkig ging alles zonder problemen en kon ik de boodschap doen waar ik voor
gekomen was.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten