31.8.24

 DE BRUG 

 

Dit is een van mijn allereerste foto's, die ik met mijn allereerste camera, zo'n 65 jaar geleden maakte. Op de brug, staat mijn eerste fiets, die van mijn opa geweest is. De fiets stond er alleen overdag, want 's avonds zette ik hem in de winkel van mijn vader, om hem 's morgens vóór negen uur als de winkel open ging weer op de brug te zetten.  

Kwajongens, zoals die toen heetten, wilden de fietsen nog weleens in het water gooien. Er hing wel een haak aan de brug om afgewaaide hoeden enzo uit het water te vissen, maar meestal lag die haak ook al in de gracht. Wat dat betreft is er niet zo gek veel veranderd. 

 


. 

TERUG NAAR NEDERLAND 

 

Na ruim 25 jaar mijn huis in Frankrijk te hebben gehad, ben ik vorig jaar weer teruggekeerd naar mijn geboorteplaats Amsterdam. Natuurlijk was het wel even wennen, maar in de buurt waar ik nu woon, zijn er veel Fransen.  

Er is een Franse school, een Franse slager, een Franse epicerie en natuurlijk de nodige Franse restaurants. Er zijn meer Franse voorzieningen dan in het dorp in Frankrijk waar ik woonde. Als ik een wandelingetje hier in de omgeving maak hoor ik ook vaak meer Frans spreken, dan in mijn voormalige woonplaats in Frankrijk. Dat heeft natuurlijk ook te maken, met het aantal mensen dat je hier tegen komt. Dat zijn er soms wel erg veel, en dat is wel even wennen. 

 

De afgelopen week, ben ik even bij de eigenaresse van de epicerie binnen gelopen. Ze is met haar Nederlandse man een paar jaar geleden zoals ze zelf zegt "pour l'amour" naar Nederland gekomen en deze zaak begonnen. 

Ik ga daar vast vaker even een praatje maken, want hoe fijn is het, om weer even Frans te kunnen spreken 

 

De Amsterdamse Pijp wordt wel het Quartier Latin van Amsterdam genoemd. Natuurlijk mis ik veel dingen, maar het maakt de overgang wel een stukje makkelijker.  




AARDIGE MENSEN 

  

Ik vond ze eerst niet zo aardig in de stad, 

heel lang heb ik dat gevoel gehad. 

Toen heb ik eens iets nieuws gedaan. 

Ik keek ze allemaal even aan. 

Het was een beetje tegen mijn aard, 

maar toch was het de moeite waard. 

Mijn blik even kort op de ander gericht, 

met een glimlachje op mijn gezicht. 

Toen kreeg ik toch al heel erg vlug 

van iedereen een glimlach terug. 

Sindsdien vind ik het reuze fijn, 

om hier in deze stad te zijn. 

Want bijna iedereen die gaat 

hier nu lachend over straat. 

Misschien voor jou ook een idee, 

begin er meteen vandaag nog mee. 

Het maakt niet uit, waar of je woont, 

Je wordt met glimlachjes beloond.